Voor het eerst in lange tijd was het vannacht droog en helder, waardoor we tijdens de plaspauze konden genieten van maan, sterren en melkweg. Opstaan was een bijzondere ervaring, mede door ons beider misselijkheid... Met knikkende knieën verlieten we de camping,...
...om na een ontbijtsessie in het dorp - waar net het circus vertrok - te beginnen met de koninginnerit: 4 cols, waaronder het hoogste punt van de vakantie. Eerst de klim naar Le Monastier. Het zonnetje scheen lekker en de klim verliep eenvoudig (Oasis!). In Le Monastier liep bij Carolien tot 2 maal toe de ketting eraf, uit nader onderzoek bleek dat alle tandwielen op het achterwiel helemaal los zaten. De reparatie vond plaats vij de lokale grootgrutter, en was succesvol (Fouke=held). De afdaling uit Le Monastier was spanned, met rukwinden en zonder vangrail langs de afgronden.
De 2e klim verliep in eerste instantie ook goed, totdat we op de hoogvlakte na de klim tegenwind kregen. Deze was werkelijk vreselijk, en de eigenlijk relatief vlakke kilometers boven werden een klim op zich: voor elke meter moets geknokt worden, zelfs bergaf stonden we stil. Ook nu waren de rukwinden van opzij erg vervelend en zelfs gevaarlijk tijdens de steile afdaling naar het Loiredal. Bij de brug over de Loire...
...begon de derde klim, die eerst nog goed verliep (we waren uit de wind) maar die na een paar kilometer voorzien wed van regen, eerst een paar druppels, maar later, vooral ook tijdens de klim naar St. Paul-de-Tartas een langdurige wolkbreuk. Doorweekt buffelden wij deze berg op, en in een zojuist doorgebroken zonnetje warmden wij weer op en bereikten we het hoogste punt van deze vakantie: 1242 meter.
Daarop volgde, opnieuw in de regen, de afdaling, die we al na een paar kilometer inwisselden voor de laatste kamer (met geweldig uitzicht) in een hotel in Les Pradelles, waar we de fietsen mochten stallen in de receptie van het hotel. Pradelles bleek een leuk dorpje, zeker in vergelijking met bijvoorbeeld Vaucouleurs, er was zelfs een kraam met lekkere wafels. Terug in het hotel hebben we na een warm bad (met de kraan open, de afvoer was lek) gelezen en muziek geluisterd. 's Avonds spanned gegeten, bijna hadden we lammetjeshersenen besteld, de levertjes wisten wij helaas niet te voorkomen. Een gedenkwaardige dag.
Zondag 20 augustus: Les Pradelles - Bessèges (96 km)Lekker vroeg op, met opnieuw een geweldig uitzicht.
Ontbeten, nog heel even muziek geluisterd en toen op weg. De rit begon met een koude afdaling, en na wat boodschappen in Lagogne zijn we als een stoomtrein doorgereden naar La Bastide, waar na de lunch dé afdaling begon van maar liefst 38 kilometer. En wat voor een afdaling! Twee uur lang slingerden we bergaf langs de wanden...
...van een enorm, langgerekt dal...
...vol rotsen,...
...naaldbossen,...
...efteling dorpjes,...
...stenen huisjes en onder ons een rotsige en grillige rivier,...
...met daarin tot drie maal toe een stuwmeer. Het was hier dat we voor het eerst de warmte en droogte voelden die wij ons van Frankrijk herrinnerden.
Om half drie waren we in Les Vans, waar we wat dronken, aten en water regelden. Een korte, steile klim, bijna recht omhoog, gaf ons nog éénmaal uitzicht over Les Vans en bracht ons toen naar een nog droger en rotsiger landschap. Hier kwamen alle routevarianten weer bijeen. Hier ook zagen we de eerste vijgenboom en de eerste oleander. Een afdaling volgde, die wij halverwege onderbraken voor een eigen, korte routevariant die ons met een onverwachte klim naar Bessèges bracht, waar we uiteindelijk de camping vonden waar Carolien 20 jaar geleden al tweemaal op vakantie was geweest. De camping was in nederlandse handen, en we werden begroet met een welverdiend glaasje cola. We zochten een plaatsje op, en na pootje baden in de Cèze en een douche gingen we overheerlijk uit eten in het gezellige restaurant van de camping, waar we de avond afsloten met vele kopjes thee.
Maandag 21 augustus: Rustdag in BessègesLang geslapen, was gedaan, middagdutje, veel muziek geluisterd op geleende stoelen,...
...een Party gelezen en nog eens gelezen, het dorpje in geweest voor de Champion en het internet café, meer muziek geluisterd, in de schaduw geslapen,...
...getafeltennist, geschaakt en 's avonds weer lekker uit eten. En oh ja, geen wolkje te zien!
Dinsdag 22 augustus: Bessèges - Montoulieu (92 km)Na de rustdag en een kalme nacht vertrokken we, na een laatste kopje thee, met hoge snelheid naar St. Ambroix. Daar was een leuk marktje, maar we gingen snel weer verder. Het landschap werd steeds droger en warmer, met meer rotsen en cypressen, het deed ons denken aan Spanje. Verlaten dorpjes en ongebruikt spoor werden afgewisseld met vergezichten en grillige, begroeide rotspartijen. We zijn al helemaal gewend aan het geluid van de krekels, en een mini wolkje is meteen een interessante gebeurtenis. Lézan was nog een aardig dorpje, Servas had een versterkte kerk,...
...maar vooral het stuk tussen Durfort...
...en St. Hippolyte-du-Fort...
...was erg mooi: een groot, verlaten dal met vele lage begroeiing en wederom veel rotsen. Bij Montoulieu vonden we het welletjes, Paul Benjaminse had zich weer eens schromelijk in de afstand vergist, en hielden we halt bij een camping annex dorpje, met Zwembad!
Daar maakten wij natuurlijk uitgebreid gebruik van, het was immers een ongelofelijk warme dag geweest. 's Avonds lekker uit eten geweest bij het restaurant, begeleid door koorzang uit de kerk. Tanden gepoetst en naar bed.
Woensdag 23 augustus: Montoulieu - Pézenas (92 km)Na een nachtelijke tennismatch waren we vroeg uit de veren omdat we een spannende tocht voor de boeg hadden. Na enkele moeizame maar nodige boodschappen in Bauzille kwamen we bij de ongelofelijk mooie brug over de Herault...
...bij de Chapelle St. Etienne d'Issensac.
In Cause de la Selle namen we afscheid van een medefietser, Jelle, die ons op deze foto vastlegde terwijl wij kozen voor de routevariant door het dal van de Buèges.
Na een paar kilometer vlak daalde deze variant sterk en mooi het dal in, tot in St. Jean-de-Buèges.
Daar begon de lange, zeer zware klim het dal weer uit, omgeven door hoge rotswanden. Na elke bocht ontvouwde zich een nog mooier uitzicht,...
...en nog meer hitte. Om half één bereikten we de top van de pas, samen met de wielrenners met wie wij de beklimming min of meer samen hadden gedaan: wij buffelden in een laag eigen tempo de heuvel op, zij stapten steeds af! Bij de auberge iets verderop verwenden wij ons met cola en water, waarna we begonnen aan de minstens zo indrukwekkende afdaling.
Het was warm en droog, alles rook naar thijm, en ook dienden de eerste olijfbomen zich aan. Het dal eindige bij een grote, rotsige berg met bovenop een weerstation met een rood-witte mast.
Deze mast zagen wij nog lange tijd achter ons, tot nog wel 50 kilometer verder, zelfs de volgende dag nog! Want na deze afdaling volgde voor het eerst in vele dagen een grote, open vlakte zonder bergen. Na de lunch fietsten we op hoog tempo door de wijngaarden, en via St. André en Adissan arriveerden we in Pézenas, waar we een camping kozen - met rotsige bodem. Na een nodige douche zijn we uit eten geweest in het stadje, waar het erg gezellig bleek en de terrasjes op deze zomeravond helemaal vol zaten. Na het eten hebben we nog een rondje gemaakt door de smalle straatjes van Pézenas, waar allerlei vakwerkwinkeltjes nog gezellig open waren. Terug naar de camping, lekker slapen.
Donderdag 24 augustus: Pézenas - Villeneuve-lès-Béziers (45 km)Uitgeslapen! We werden wakker onder een enorm wolkendek, waardoor de warmte van de vorige dag was blijven hangen en we voor het eerst zonder extra trui de tent uit konden. Rustig ingepakt, boodschappen gedaan, ansichtkaarten gekocht en ontbeten in Pézenas, voordat we om elf uur vertrokken.
Na 25 eenvoudige kilometers waren we er dan: de Middellandse Zee (1639 km).
We hadden de nare, armzalige weg bij Vias Plage weten te ontsnappen en een klein stukje schoon, warm, mooi en erg rustig strand gevonden. Hier genoten we uitgebreid van onze prestatie, het uitzicht en de lunch.
Ook gingen we de zee in, en bouwden we een zandfort. Na ruim twee uur vervolgden we onze route, vanaf dat moment langs het Canal du Midi,...
...het kanaal van de Middellandse Zee naar de Atlantische Oceaan. Het kanaal was omgeven door fietspaden en mooie platanen, en na ongeveer acht kilometer kwamen we in Villeneuve-lès-Béziers, waar we na een korte fietsdag alweer op de camping neerstreken. Tentje opgezet, en toen heerlijk het zwembad in, wel een uur lang. Na de douche lekker uit eten langs het Canal, bij één van de vier pizzeria's die het dorp rijk bleek te zijn: Salade Niçoise en pizza. Op de camping nog even de ansichtkaarten van adres voorzien, en toen weer lekker naar bed.
Vrijdag 25 augustus: Villeneuve-lès-Béziers - Narbonne (52 km)Pas om tien uur vertrokken, we volgden het Canal en al snel waren we in Béziers. De route van het Canal du Midi bleek hier nogal interessant: eerst liep het Canal over een brug,...
...met daaronder de rivier de Orb, iets verderop moets het Canal een heuvel op en dit werd bereikt door zes achtereenvolgende sluisjes, de Ecluses de Foncérannes.
Hier werden net enkele bootjes geschut. De route liep vervolgens nog ongeveer 15 kilometer langs het Canal, waarbij het fietspad bezaaid was met - overigens netjes gemarkeerde - boomstronken. Bij het Oppidum d'Ensérune, waar het Canal door een Rots loopt, begon het helaas te regenen, te gieten. Na ongeveer 20 minuten schuilen zijn we toch maar gaan fietsen. Bij Poilhès verlieten we het Canal, en al snel waren we in Capestang, het laatste dorpje op de route. Want enkele kilometers verder gingen we niet met de route mee naar rechts richting Ouveillan, maar kozen we voor de weg rechtdoor, richting Narbonne. In Cuxac d'Aude namen we in een droog kwartier bij de bakker een taartje, en toen snel door naar Narbonne, dat dichter bij de route bleek te liggen dan gedacht, slechts een kilometer of 15. Het marktplein van Narbonne...
...bleek op precies 1700 km van Utrecht te liggen. Na een misverstand met het office du tourisme (een motel op 3 kilometer van het dorp is wat anders dan een hotel in het dorp) streken we neer in het Hotel La Résidence, een luxe hotel met hoge kamers. Lekker in bad geweest om weer op temperatuur te komen, 's Avonds lekker gegeten op het centrale plein, bij een brasserie. Daar schreven we ook alle ansichtkaarten.
Ter afsluiting nog een rondje door Narbonne gewandeld.
Zaterdag 26 augustus: Rustdag in NarbonneLekker uitgeslapen, nog eens in bad geweest, al onze spullen gereed gemaakt en omgepakt voor de terugreis. Om 11:30 verlieten we het hotel, en parkeerden we onze fietsen bij een bewaakte fietsenstalling - best spannend met alle bagage er nog op. De dag gevuld met het slenteren door Narbonne, een bezoekje aan de Halles waar de meest vreemde etenswaren waren uitstald, geslenterd door alle winkelstraatjes, en op alle terrasjes gezeten.
Om 5 uur naar de MacDonalds voor avondeten, en toen op tijd naar de supermarché, de laatste, om op tijd te op de camping te zijn waar de Cycletours bus ons zou oppikken. Ook deze camping bleek vele malen dichterbij dan gedacht, dus om half 7 kwamen we daar al aan. Toen zijn we nog ietsje verder gereden en hebben we nog maar even lekker aan het strandje gezeten...
...bij de grote baai, totdat we om 8 uur weer terug waren op de camping. Hier brachten we onze fietsen in gereedheid en pakten we onze spullen om. Om 21:30 vertrok de bus vanaf Narbonne, om 00:00 haalden we de laatste medepassagiers op in Nîmes, vanaf dat moment gingen de lichten uit om te slapen.
Zondag 27 augustus: De terugreisDe terugreis verliep goed, we hebben in de ruime bus zelfs lekker geslapen, Lyon zag er heel mooi uit met alle lichtjes tegen de bergwanden. Om 08:00 waren we in Luxemburg, waar we tijd hadden om te ontbijten. De bus was vroeg, er wilde niemand uit in Maastricht, dus na een stop in Weert waren we al om 15:00 uur in Utrecht, twee uur eerder dan gepland.
Onze tassen weer min of meer op de fiets geladen, en toen lekker naar huis!
