Zaterdag 31 juli: Corréggio – Zocca (85 km)

Italianen ontbijten met bijna niets, daarom hebben wij het buffet maar geplunderd. We vertrokken, na een bezoek aan de supermarkt (zaterdagochtens spits...), pas om 10:00 na een goede nacht slapen. Eerst naar Modena, een mooie stad die we na enkele omzwervingen (“fiets op eigen gevoel naar het zuid-oosten”) bereikten.

Toen vonden we wel het nieuwe fietspad naar Spilamberto. Daar kwamen we ook Piet en Clasien tegen. Samen gefietst en geluncht in Vignola Dit was ook wel nodig, want Fouke begon uit elkaar te vallen; cola doet wonderen.

Pas om 15:00 begonnen we, bij een temperatuur van zo’n 35 graden, aan de beklimming van 24 kilometer. Deze eerste kennismaking met de Appenijnen beviel goed, zeker na de Po-vlakte: Het klimmen ging lekker en het uitzicht was weer mooi. Er gingen wel liters water doorheen. Je kon merken dat we Toscane naderden, er was weer meer groen, meer bloemen en meer heuvels.

In Zocca naar de camping gereden. Het was zaterdagavond en dus was er natuurlijk een campingfeest aan de gang met luide muziek, die zelfs in onze uithoek te horen was. Maar het was wel lekker afgekoeld, we zaten dan ook op 800 meter hoogte. En Carolien probeerde ondersteboven in de slaapzak te kruipen; zo’n avond was het.

Zondag 1 augustus: Zocca – San Baronto (97 km)

Lekker vroeg opgestaan voor een lange dag met veel klimmen. Ook vroeg vertrokken, maar helaas begaf Carolien’s versnelling het redelijk direct na de start. Dientengevolge waren we om 11:30 nog maar 10 kilometer onderweg. Fouke was wel superfietsenmaker, en Carolien had vanaf dit moment een werkende versnelling, maar met gebruiksaanwijzing.

Vervolgens zijn we puur op karakter toch begonnen aan de rest van de dag. Deze bracht ons tot 3 maal toe naar 890+ meter hoogte, zoals hier bij het dal van de Reno.

Maar ook heerlijk afgedaald, kilometers lang. En daar was Toscane. We zijn dus in 2 dagen de Appenijnen overgestoken, veel beter dan de olifanten van Hannibal.

Na de laatste afdaling uit de Appenijnen was daar dan Pistoia, met een prachtig plein waar alle mooie gebouwen bij elkaar te vinden zijn.

En toen, op nog meer karakter, ook nog de Monte Albano op, en ook nog omhoog naar de camping, en ook nog omhoog naar ons plekje: 022. We bevonden ons op een zeer nette mega camping, met overal Nederlanders, waar we lekkere spagetti met Pesto, mixed salad en Toscaanse worst met bonen en kip met olijven hebben gegeten, met leuke bediening.

Maandag 2 augustus: Rustdag in San Baronto

Lekker ‘uitgeslapen’ tot 8:30, toen in alle rust alles ingepakt, tentje op de fiets, en ... toen bedacht dat we echt aan een rustdag toe waren. Dus in sneltreinvaart ons tentje weer opgezet, de tassen uitgepakt en onze zwemkleren aangetrokken.

Van 11:00 tot 17:15 hebben we prinsheerlijk op echte ligstoelen liggen lezen, van het uitzicht over Toscane genoten, geluierd en af en toe in het water geplonsd. Wat wil je nog meer, een zwembad op een berg? Het leek wel Cribs, maar dan met badmuts. Carolien heeft nog wel ge-aqua-gymd.

We zijn wel verbrand, ondanks insmeren. ’s Avonds, terug op ons plekje, vlinders-pasta met saus en olijven gegeten, en daarna het tweede ijsje van de dag. Lekker vroeg naar bed.

Dinsdag 3 augustus: San Baronto – Firenze (76 km)

Een dag met hoogte- en dieptepunten. In de ochtendmist lekker vroeg vertrokken voor de relatief korte etappe naar Firenze. In de afdaling naar Vinci misten we een afslag, waardoor we een omweg moesten nemen om weer op de route te komen.

En het was bewolkt en warm, dus vies, benauwd zweetweer. Maar vanaf het moment dat we voor het eerst vanaf een heuvel Firenze zagen en vooral de koepel van de Dom, was dit alles vergeten.

Via de Porta Romana zijn we rechtstreeks op de Ponte Vecchio afgereden (1863 kilometer).

Na enige ontroering enkele foto’s gemaakt en een triomftocht naar de Dom door allerlei leuke straatjes.

Toen op zoek naar en camping bij de Piazza de Michelangelo. Na incheck een poging gedaan de tent op te zetten (“anywhere you like”, à la Pinkpop op een rots), alle eigenwaarde laten spreken, de boel ingepakt en op zoek gegaan naar een betere camping.

En 12 kilometer (1 uur) verder vonden we die in Botai: een nette camping met bomen en gras. En zelfs een zwembad en een restaurant. Na een duik in de eerste zijn we naar de tweede gegaan voor een diner, maar de chef was “busy and alone”, dus hebben we vooral zitten wachten op ons eten. Gelukkig was het wel lekker.

Woensdag 4 augustus: Rustdag in Firenze

Lekker uitgeslapen en toen met de bus van 10:22 met heel veel andere campinggasten naar Firenze gegaan.

Daar zijn we op ons dooie gemakje op zoek gegaan naar de Dom, die we vervolgens beklommen hebben. Hiervoor moesten we 483 treden op, die ons eerst tot de plafondbeschildering brachten, en toen, nadat we tussen de binnenste en de buitenste koepelwand hadden geklommen, naar de top van de koepel.

Hier hadden we een prachtig uitzicht over de stad en de heuvels eromheen.

Vervolgens naar de Mac (hadden we al twee dagen zin in) en toen in alle rust naar de Ponte Vecchio,...

... en door naar de Santa Croce.

Hierna de bus van 18:02 terug naar de camping, om ’s avonds eerst te zwemmen en daarna pizza te eten, onderwijl ansichtkaarten schrijvend die we in Firenze hadden gekocht: wel 43!

Donderdag 5 augustus: Firenze – Siena (74 km)

Bij een betere temperatuur (29°) en een betere luchtvochtigheid vertrokken we voor 3 fikse beklimmingen in Toscane. De heuvels maken Toscane Leuk maar Zwaar. Eerst de klim naar Impruneta, waar we boodschappen hebben gedaan. Vervolgens gegeten in Greve in Chianti en toe geklommen naar Panzano,...

...en na een lekkere afdaling opnieuw geklommen, nu naar Castellini in Chianti, waar we water hebben gevraagd bij de lokale wijnhandel (hik!).

Tijdens de afdaling naar Siena hebben we in Quercegrossa gepauzeerd voor eten en een half uur durende regen- en onweersbui, een heuse wolkbreuk met heel dichtbij onweer. Toen doorgereden naar Siena omdat de regen leek over te trekken. Dit bleek echter absoluut niet het geval, maar in een droog moment toch de tent weten op te zetten op de camping. ’s Avonds lekker gegeten in het bijbehorende tent-restaurant. Onderweg naar het tandenpoetsen een groepje Italianen met gitaar (!) tegengekomen, met wie we een uurtje Beatles en andere nummers hebben meegespeeld en gezongen.

Vrijdag 6 augustus: Siena – San Albino (73 km)

De wekker stond om 7:20 omdat deze dag misschien wel een rustdag zou worden. Maar weer, zin en andere overwegingen deden ons besluiten toch te gaan fietsen. Om 9:20 vertrokken we met goed weer; eerst naar de COOP, toen naar het Piazza del Campo, waar we onbeten met yoghurt.

Toen door naar de Dom van Siena.

Pas om 11:30 op de fiets gestapt richting Le Crete.

Dit desolate stuk, samen met de hitte en de onbeschutte wegen, maakte dat het hard werken was.

Carolien voelde zich sowieso moe, net als Fouke, en moest in Asciano bij een woonhuis enorm naar de WC. Iets verderop gegeten op het plein, waar we pas om 14:30 (met pas 23 kilometer op de teller) vertrokken. Om 16:00 waren we in Trequanda (37 kilometer). En toen het ook nog eens begon te regenen (hard!), met onweer, had Carolien het echt zwaar.

Gelukkig waren er Fouke’s peptalks en natuurlijk Carolien’s briljante karakter. Dit alles bracht ons, nadat we in Montepulciano eindelijk goed gegeten hadden,...

...naar een leuk hotelletje in San Albino (balkon met uitzicht!), waar Carolien door nog meer eten en het hotel weer opknapte. ’s Avonds uit eten geweest in het restaurant bij het hotel. Het eten was zelfs te veel. Daarna een goede nachtrust.

Week 1 2 3 4 5